Nikogo nie ma kobiety. Wiara Nadii, chrześcijańska kobieta transpłciowa

Refleksje autorstwa Fabio Trimigno del Grupa Zaccheo, Chrześcijanie LGBT+ z Puglii

Czy pamiętasz tę kobietę ewangelii, która zbliża się do Jezusa, gdy poszedł do domu Giairo, szefa synagogi? Ta kobieta, która podąża za Jezusem w tłumie, pamiętasz to?

Tak, tylko ona, ta kobieta, której imię wie, ale wszyscy wiedzą, że cierpiał na krwawienie od wielu lat i niepotrzebnie skonsultowała się z wieloma lekarzami. Pamiętasz to, czy nie?

Tak, ona, ta kobieta, która zbliża się do Jezusa za sobą, od razu dotyka płaszcza i leczy. Poznałem tę kobietę i nazywa się Nadia.

Nadia jest kobietą transpłciową, która mieszka w Gargano, ziemia pocałowana przez słońce i brudna krwią, hałaśliwa kraina dla patronalnych ucztów i cichej dla żałoby mafii, krainy wszystkich i nikogo, miejsca, w którym dzień, w którym dzień ten dzień Zanim wszyscy znają wszystkich i następnego dnia nikt nic o nikogo nie wie.

IL Gargano: Kraina zamieszkała przez kruche kobiety, takie jak liście, ale twarde jak skały. A Nadia jest jedną z tych kobiet. Tak, to ona, Ewangelia: krwotok.

Po przejściu Nadia, po wielu latach mieszkania w Bolonii i po zamknięciu historii miłosnej z brutalnym mężczyzną, wraca do Puglii w Gargano, z rodziny, w której jest mile widziany. Szukam pracy i znajduje pracę, rekrutuje relacje ze starymi przyjaciółmi, zna nowe i wreszcie znajduje miłość: Giuseppe jest młodym mężczyzną z dobrej rodziny.

Najlepsze miejsce, Gargano, w którym wszyscy znają Nadię i Giuseppe dzień wcześniej, ale wydaje się, że nikt nie wie więcej. Najlepsze miejsce, w którym Nadia może krwawić jak krwotok ewangelii. Nadia nie straciła krwi, ale więcej: każdego dnia straciła kawałek siebie, straciła godność.

Lekarze i chirurdzy nie mają wystarczającej liczby, ani psychologowie, ani hormony leczenia się, aby się znaleźć.

I podobnie jak krwawienie, z którymi konsultowano się niepotrzebnie lekarzami przez wiele lat, Nadia skonsultowała się z lustrem jako Królowa Królestwa Śnieżki. Tylko jego tatuaże mogły z nią porozmawiać i zapamiętać jej historię, ponieważ kiedy się zgubisz i nie wiesz, kim jesteś, masz tylko sposób, aby to zapamiętać: na zawsze narysuj to na ciele.

Nadia wierzyła, że ​​jest kobietą Giuseppe, ale pewnego dnia odkrywa, że ​​nikogo nie jest kobietą. Krwotok biegnie między tłumem, Nadia nie biegnie wśród tłumu, ponieważ nie ma ludzi, gdy zostaje przyniesiony na opuszczony cmentarz i pobity do krwi.

Nienawiść żywi się strachem, a kiedy nie przyjmiesz swojej miłości do transseksualnej kobiety, karmisz cię coraz więcej niż strach przed dowiedzeniem się, kim naprawdę jesteś, a jedynym sposobem na uwolnienie jest zniszczenie obiektu twojego pragnienia z miłości. Nasza krwotok znajdował się w środku drzew i suchych ścian, jej tłum był niczym w środku klapów, kopnięć i ciosów, dopóki nie stracisz zęba.

A po trzech godzinach bicia i przemocy zostaje przyniesiona do przepaści góry i tam Nadia musi wybrać, czy umrzeć na jeden kawałek na raz, czy umrzeć raz i na zawsze.

Nie ma lustra Królowej Królestwa Śnieżki, aby poprosić o konsultację; Nie widzi nawet swoich tatuaży, aby pamiętać, kim on jest, ponieważ są rozmazane ziemią i krwią; Nie ma swojego telefonu komórkowego, aby poprosić o pomoc, ponieważ został jej odjęty, a nawet jeśli krzyknął, jest tylko niebo, to bliżej góry, ale to ci nie odpowiada.

Celophan dobrze ułożony w samochodzie i nóż skierowany na szyję, być może zabicie kobiety jak świnia i pozostawić ją do dzika w pierwszej ciemności, która spadłaby.

Ale Nadia jest kobietą Gargano, delikatną jak liść, ale trwa jak kamień. I zabić twardą, silną i odważną kobietę, wymaga jeszcze większej odwagi, aby Giuseppe nie mógł ją dźgnąć i w dół klifu.

Kiedy myślę o tej scenie, myślę o płaszczu Jezusa dotkniętym przez Emorroissa.

Nadia ma czarne oko, brakujący ząb, złamaną nogę i protezę piersi utkniętą w pachach, ale nie daje. Wspina się z kamieniami i krzakami rozmarynowymi, gałęziami i figiami Indii, dotyka swojej krwi, która płaszcz Jezusa przylga z całą swoją siłą do bocznej grzbietu tej góry.

Przybywa na górę, a nogi ustępują, ponieważ jest wyczerpany, ale przynajmniej udało mu się stać, był nawet przez chwilę, z jego godnością jako transpłciowej kobiety.

Wczoraj zobaczyłem Nadię ponownie dziewięć dni po incydencie, była sama na skałach i spojrzała na morze. Zadzwoniłem do niego, a ona obraca mój uśmiech.

Kiedy przez chwilę spotykasz śmierć, pozostaje tylko jedna rzecz między tłumem twoich myśli i lęków: wiara.

Nadia jest chrześcijańską i katolicką kobietą transpłciową, ona jest krwotoką, tą kobietą ewangelii. Nadia to ta kobieta, dla której wiara ją uratowała.

W Nadii z uczuciem, Fabio